مهمترین هدف چسب زدن کنترل ورم پس از عمل، ممانعت از بلند شدن پوست و ایجاد فضای خالی برای تجمع ورم یا خون و کمک به ترمیم کنترل شده و مطلوب بینی جراحی شده است. اگرچه چسب نقش محوری در شکل دادن بینی جراحی شده ندارد اما بنا به تجربه نقش مفید آن در حصول نتایج دلخواه تر قابل کتمان نیست و به نظر می رسد اصرار به چسب نزدن اقدامی غیر ضروری باشد.
این مدت کاملا به شدت ورم، جنس پوست و فرآیند ترمیم هر بیمار وابسته است. اگرچه متون معمولا دورهای چند هفته ای را ذکر میکنند بیماران ما به طور متوسط بهتر است تا 2 ماه پس از عمل چسب بزنند. در برخی افراد این دوره کوتاه تر و در بیماران دارای پوست ضخیم و بینی های گوشتی این زمان طولانی تر است.
این مورد هم بسته به هر بیمار متفاوت است. افراد دارای پوست چرب هر دو روز یکبار و پوست های خشک و معمولی هفته ای دو بار باید چسب خود را تعویض کنند. در هفته های اول پس از عمل شاید به دفعات بیشتر تعویض چسب نیاز باشد.
در حال حاضر بهترین چسب موجود از نوع Micropore یک سانتی متری با نشان تجاری 3M® است. این چسب با داشتن منافذ بسیار ریز برای سلامت پوست مناسبتر از سایر انواع چسبهاست. چسبی به رنگ پوست با نشان تجاری BENQ موجود هست که با توجه به ضخامت زیاد آن چندان مطلوب نیست.نوعی چسب شفاف از نوع Transpore با نشان تجاری 3M® نیز در بعضی داروخانه ها موجود است اما به هر حال از نظر مطلوب بودن بهترین گزینه همان چسب میکروپور است.
ابتدا باید پوست به وسیله آب و صابون ملایم یا پنبه الکلی پاک و چربی زدایی شود. سپس ابتدا چسب U شکل نوک بینی را به سمت بالا میکشد (شماره 1). چند میلی متر ابتدای نوک بینی باز گذاشته می شود و چسب های عرضی از پایین به بالا با همپوشانی یکدیگر چسبانده میشوند (شماره های 2 تا 5). چسب اول باید محکم و چسب های بعدی باید شل باشند. در انتها چسب U شکل و چسب عرضی اول دوباره باید تکرار شوند (شماره های 6 و 7).
